Een groot acteur speelt de rol van zijn leven. De première van de show wordt fantastisch ontvangen: staande ovaties, gejuich van het publiek. Het is een geweldige avond!

De volgende dag verschijnen de eerste recensies in de pers. “Prachtige voorstelling”, kopt de ene krant, “Hij is in topvorm”, schrijft de andere. Een derde zegt: “Zijn beste rol ooit!”. De ene na de andere lovende recensie volgt, tot grote blijdschap van de acteur. Tot die ene. Die ene recensent die het “anders” beleefde. Die ene man of vrouw, die niet geraakt werd, die niet dezelfde schoonheid kon ontdekken en die, met het machtige wapen van het geschreven woord zelfs de hele voorstelling genadeloos neersabelt… De acteur is diep geraakt, voelt het tot in zijn ziel, is volkomen van slag. En vergeet à la minute de tientallen lovende recensies die er ook zijn.

Wat gebeurt hier? Wat maakt dat we ogenschijnlijk zo makkelijk al het moois lijken te vergeten en ons vastbijten, soms zelfs jarenlang, in die ene nare ervaring, die ene negatieve uitspraak? Dit begint al in onze jongste jaren. Stel: als diezelfde man die nu acteur is, toen hij een jochie van 4 of 5 jaar oud was, een keer een leuk stukje had opgevoerd voor de familie op een verjaardag en die ene tante of dat ene neefje toen gezegd had: “Doe toch niet zo stom; jij kan dat helemaal niet”, dan is de kans groot dat dit jochie jaren later wellicht niet de keuze maakt om naar de toneelschool te gaan. Het zou kunnen dat hierdoor ergens in zijn opslagbewustzijn een programmering gezet is, waardoor hij op volwassen leeftijd überhaupt nooit naar het theater wil. Die programmering zou er zelfs voor kunnen zorgen dat dit jochie, die later er voor koos om zakenman te worden, iedere keer als hij in het openbaar moet spreken bij een vergadering met het angstzweet in handen staat.

Zo zitten wij allemaal vol met programmeringen. In de meeste gevallen weten wij helemaal niet waar en wanneer zo’n programmering heeft plaatsgevonden. Dit kan in onze jongste jaren zijn geweest, of via imprints van vele voorouders die in ons DNA zitten (dit gaat maar liefst 7 generaties terug). In enkele gevallen weten we het wel: “toen en toen gebeurde er dat en sindsdien voel ik me zus en zo”. Feit is dat we er allemaal in meer of mindere mate last van hebben. Het grootste probleem is dat we alle programma’s die van jongs af aan of via vorige generaties op onze “interne harde schijf” gezet zijn (ons opslagbewustzijn, in ons hoofd) zijn gaan geloven. We denken dat alles waar is. We koppelen er emoties aan en we laten ze bepalen hoe wij ons voelen, iedere dag weer. Ze nemen zoveel ruimte in op onze harde schijf en vragen zoveel aandacht, dat ze bijna als vanzelf de plek opeisen van alle mooie dingen die we meemaken, voelen, zien.

Als een programmering zó diep geworteld is dat deze je leven beheerst, waardoor je steeds weer tegen dezelfde dingen aan blijft lopen, dan kan een IAMDR sessie nodig zijn (IAMDR is het oplossen van blokkades via de I AM, waarbij een programmering of ervaring op het niveau van de ziel wordt ontladen). Het vraagt training en toewijding om te stoppen met focussen op negativiteit en deze focus te richten op wat je WEL wilt ervaren. Je kunt mediteren en prayers doen die de waarheid van zijn bevestigen. Maak een “dankbaarheidsboekje”, wat je steeds kunt teruglezen en aanvullen. Door te gaan beschrijven waar je dankbaar voor bent, ga je hier met je focus naartoe. Daardoor stem je af op de frequentie van de I AM, met als gevolg dat je (steeds) meer dingen gaat zien, ervaren, voelen waarvoor je dankbaar kunt zijn. En – Law of Attraction – daarmee trek je wéér meer ervaringen aan die overeenstemmen met deze “trilling”. Probeer het eens uit. Schrijf ze op in de vorm van “IK BENnetjes”: “IK BEN dankbaar voor ….”. Wees dankbaar voor grote én kleine zaken: je huis, je gezin, gezondheid, je werk, de zon die schijnt, een leuk gesprek, de sneeuwklokjes in het gras, je voeten die je elke dag dragen, je ouders… en vergeet vooral niet dankbaar te zijn voor jezelf!

Tenslotte: wees alert en zeg STOP! JIJ HEBT GEEN KRACHT! tegen alle negatieve gedachten. Jij BENT niet je gedachten, je HEBT gedachten. Je vraagt niet om die gedachten. Ze komen zomaar voorbij en je hoeft er niet naar te luisteren. Zeg “STOP!” en richt je op het licht wat jij BENT. We hebben een fijne Licht-visualisatie gemaakt die je hierbij kan helpen.